θεραπεία με θήκες, γέφυρες, άξονες, μερικές και ολικές οδοντοστοιχείες

Σε περιπτώσεις δοντιών με εκτεταμένη απώλεια οδοντικής ουσίας, η λύση του σφραγίσματος είναι ανεπαρκής, λόγω της μεγάλης πιθανότητας κατάγματος του δοντιού ή του σφραγίσματος κατά τη διάρκεια της μάσησης. Όταν συμβαίνει αυτό, ενδείκνυται η κατασκευή και τοποθέτηση θήκης στο συγκεκριμένο δόντι. Η θήκη είναι είτε μεταλλική με επένδυση πορσελάνης, είτε ολοκεραμική χωρίς τον μεταλλικό σκελετό και αγκαλιάζει το δόντι προστατεύοντάς το.

Όταν η απώλεια οδοντικής ουσίας είναι ακόμα μεγαλύτερη, μπορεί να τοποθετηθεί ένας άξονας στη ρίζα του δοντιού μετά από ενδοδοντική θεραπεία, ο οποίος προσδίδει ακόμα μεγαλύτερη σταθερότητα στην αποκατάσταση.

Η γέφυρα έχει την ίδια βασική κατασκευή με την θήκη, μόνο που τοποθετείται σε περιπτώσεις απώλειας ολόκληρων δοντιών, όπου τα υποκαθιστά. Στηρίζεται στα γειτονικά υγιή δόντια καλύπτοντας το κενό που έχει δημιουργηθεί λόγω της απώλειας του δοντιού. Η γέφυρα τοποθετείται εάν για οποιονδήποτε λόγο έχει απορριφθεί η λύση του εμφυετεύματος.

Η μερική οδοντοστοιχία τοποθετείται σε περιπτώσεις όπου τα εμφυτέματα αντενδείκνυνται ή δε είναι επιθυμητά και όταν δεν υπάρχουν επαρκή δόντια για να λειτουργήσουν σαν στηρήγματα για γέφυρες. Καλύπτει τα κενά από τα απωλεσθέντα δόντια, στηρίζεται στα ήδη υπάρχοντα και είναι κινητή λύση, δηλαδή ο ασθενής την αφαιρεί το βράδυ.

Η ολική οδοντοστοιχία τοποθετείται όταν έχουν χαθεί όλα τα δόντια του φραγμού και αποκαθιστά τις λειτουργίες της μάσησης, της ομιλίας και την αισθητική του προσώπου.